شورای عالی فضای مجازی، در جلسه بیست و ششم پس از تشکیل (مورخ ۱۰/۳/۹۳)، سند ملی بازیهای رایانه‌ای را تحت عنوان «شناسنامه برنامه ملی بازیهای رایانه‌ای» به تصویب رساند تا مبنایی برای سیاست گذاری‌های آینده کشور در این حوزه باشد. این سند البته مورد نقد برخی صاحب نظران قرار گرفته که در ضمن سایر مطالب این مجله، بدان‌ها اشاره شده است. در زیر، متن سند که برای اولین باز منتشر می‌شود را ذکر می‌کنیم تا قضاوت در رابطه با صحت و سقم نقدهای وارد به آن، به صورت دقیق‌تری میسر گردد.

سید امین سنجری به‌عنوان یکی از سازندگان بازی‌های رایانه‌ای در کشور، در این یادداشت، به توضیح انواع مختلف بازی‌های رایانه‌ای و شرکت‌های متنوعی که این بازی‌ها را عرضه می‌کنند، پرداخته است.

با گسترش بازی‌های آنلاین و شناسایی کاربران از طریق اکانت، بازاری به نام خرید و فروش اکانت به راه افتاد. اوج این بازار در رابطه با بازی "کلش‌آف‌کلنز" بود که بخش مهمی از گردش مالی خرید و فروش اکانت‌ها را به خود اختصاص داد. حجت‌الاسلام سید محمدحسین نبوی، پژوهشگر و دانش‌پژوه مرکز فقهی ائمه اطهار قم، در این یادداشت تلاش دارد تا زوایای مختلف خرید و فروش اکانت را به لحاظ فقهی بررسی کند.

حجت‌الاسلام دکتر سید مهدی نریمانی، پژوهشگر فقه و استاد دانشگاه مفید، در این یادداشت، امکان تمسک به قاعده لاضرر را برای اثبات حرمت استفاده از بازی‌های رایانه‌ای آسیب‌زا و احیاناً حرمت خرید و فروش و ترویج و نشر آن‌ها بررسی می‌کند.

یکی از اهداف تشکیل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، شناخت و جلوگیری از آسیب‌های تربیتی و اجتماعی بازی‌های رایانه‌ای است. به این بهانه، با مهندس هادی اسکندری، مدیر فرهنگی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای گفت‌وگو کردیم. او در این گفت‌وگو، از کارکردها و آسیب‌های تربیتی بازی‌های رایانه‌ای و تلاش‌ها و ناکامی‌های بنیاد در این رابطه سخن گفت. به باور وی، فعالان فرهنگی نسبت به بازی‌های رایانه‌ای بی‌توجه‌اند. او معتقد است بازی‌های رایانه‌ای اگر منجر به اعتیاد نشوند، هیچ آسیب خاصی ندارند.

دکتر بهروز مینایی، عضو هیئت‌مدیره بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و مدیرعامل سابق این مرکز است. او با سال‌ها حضور در عرصه بازی‌های رایانه‌ای و فضای مجازی، از کارکشته‌های این عرصه به شمار می‌آید. با او راجع به کارکردهای اقتصادی بازی‌های رایانه‌ای به‌عنوان یکی از صنایع پیشروِ اقتصاد جهان به گفت‌وشنود پرداختیم. او دلیل عدم نقش‌آفرینی جدی شرکت‌های ایرانی را در این عرصه، عدم تفکر و انگیزه می‌داند.