حجت‌الاسلام علی شفیعی، مدیر گروه فقه دفتر تبلیغات مشهد، علاوه بر مسئولیت حقوقی، به لحاظ شخصی نیز از دغدغه‌مندان حوزه حقوق کودکان به شمار می‌رود. این کارشناس فقه تربیت، در یادداشت شفاهی زیر، به بررسی امکان فقهی تنبیه کودکان و محدوده جواز آن پرداخته است.

حجت‌الاسلام دکتر سید محمدعلی ایازی، اگرچه بیشتر به‌عنوان قرآن‌پژوه شهره است، اما تحقیقات او در اصول و فقه، کمتر از پژوهش‌های قرآنی‌اش نیست. عضو هیئت‌علمی دانشگاه مفید، به جهت تألیفات فقهی و قرآنی متعدد و همچنین مقاله‌ای که در رابطه با «ارتداد» نگاشته است، یکی از بهترین افرادی است که می‌تواند در رابطه با مجازات کودکان زیر ۱۸ سال، اظهارنظر کند. تعبد همیشگی او به محکمات شریعت، موجب شده تا هیچ‌گاه از مرز نواندیشی دینی عبور نکرده و به وادی روشنفکری فرا دینی نلغزد. او از معدود اندیشمندانی است که سعی دارد با تمام مسائل پیرامون خود به‌صورت «علمی» برخورد کند و تعلقات سیاسی و اجتماعی خود را در فهم مسائل، دخالت ندهد.

حجت‌الاسلام قدرت‌الله انصاری، پژوهشگر ارشد مرکز فقهی ائمه اطهار و از اساتید حوزه علمیه قم است. با او که چند سالی است مدیریت پروژه موسوعه فقهی «احکام الطفل و ادلّتها» را به عهده داشته و به‌تازگی نگارش این مجموعه ۹جلدی را با گروهی از محققان به پایان رسانده است، در رابطه با حکم ارتباط جنسی با کودک بدون رضایت او و با اذن ولی گفت‌وگو کردیم. به باور وی، هیچ‌یک از احکام شرع ظالمانه نبوده و تمام آن‌ها منوط به رشد طفل و رعایت مصلحت وی از جانب ولی است.

بلوغ در لغت به معنای رسیدن به چیزی است؛ اما در اصطلاح فقها، رسیدن به مرحله‌ای از رشد جسمی است که در آن غرایز جنسی بیدار شده، علائمی چون رشد موی درشت بر عانه (موی زهار)، خروج منی در خواب یا بیداری، با جماع یا بدون جماع و نیز حیض و حامله شدن در زن‌ها ظاهر می‌شود.