حجۀالاسلام دکتر محمدعلی ایازی، قرآن‌پژوه و محقق برجسته حوزه فقه است. با او در رابطه با تفاوت تفریح مشروع با عناوین لهو، لغو و لعب از منظر قرآن گفتگو کردیم. او تفریح را امری ممدوح و از نعمت‌های الهی می‌داند، نعمتی که با عناوین فوق، تفاوت روشنی دارد. به باور وی، تفریح در عصر پیامبر و در لسان قرآن، امری ممدوح بود اما با خوش‌گذرانی‌های پادشاهان بنی‌امیه و بنی‌عباس، معصومین نسبت به آن موضع منفی گرفتند.

از نظر بسیاری از متدینان، تفریح به معنای لعب و لهو و لغو است. همین تلقی شاید موجب نامبارک انگاشته شدن مقوله تفریح در جوامع مذهبی شده است. به همین بهانه، از حجت‌الاسلام سید موسی صدر، قرآن‌پژوه و استاد حوزه علمیه مشهد، در رابطه با تفاوت‌های تفریح مشروع با عناوین لهو، لعب و لغو از منظر قرآن پرسیدیم. او که از نویسندگان تفسیر راهنما بوده، تمام تفریحاتی را که موجب تعالی معنوی یا فیزیکی شوند، از عناوین فوق خارج می‌داند. به نظر وی، حتی پاسور هم اگر دارای فایده فکری است، از مصادیق لهو خارج می‌شود.